Het onvermogen om te communiceren en belangstelling voor de ander op te brengen leidt tot misverstanden, bemoeizucht en verdriet.
Coco en haar moeder Elisabeth zien elkaar sporadisch. Op een dag lopen ze elkaar bij toeval tegen het lijf. De moeder vertelt tussen neus en lippen door dat ze niet lang meer te leven heeft. Haar huisarts heeft gezegd dat ze het slechte nieuws met iemand moet delen. Coco voelt zich verantwoordelijk. Ze trekt bij haar moeder in. Terug in haar ouderlijk huis pakt Coco haar oude drankgewoontes weer op. De zieke Elisabeth verdraagt haar dochter omdat ze weet dat van een moeder begrip en geduld wordt verwacht. Maar hoe zieker Elisabeth wordt, hoe moeilijker het is om te liegen tegen haar dochter.
