Adam is een figuur apart. Zijn norse buien en zijn eigengereide gedrag brengen ouders, leraren, zelfs schoolpsychologen tot wanhoop. Maar Stazie niet: Adam intrigeert haar en ze bewondert de intelligente kijk op de wereld van de twee jaar oudere jongen. Zonder Adam en zijn uitbarstingen is die wereld saai en onleefbaar voor haar. Hun briefwisseling via de dakgoot is van levensbelang, en ook de uren die ze samen doorbrengen met het opzoeken van rare oude woorden. Want die woorden brengen de zwijgzame Adam aan het praten.
De twee narrige nichtjes waarmee haar moeder haar opscheept - het wordt toch tijd voor 'gewone' leeftijdgenootjes en 'gewone' meisjesspelletjes - weet Stazie een voor een de deur uit te werken. Zij is nog steeds wel een lief en braaf meisje, maar voor Adam lapt ze alle ge- en verboden aan haar laars. Er is immers niemand anders op de wereld die haar Adam begrijpt?
Adam maakt het haar bijzonder moeilijk, hetgeen aanleiding geeft tot hilarische situaties, maar dat versterkt Stazies obsessie alleen maar. En haar liefde wint, reken maar!
Bekroond met de Zilveren Griffel 2002
