"Ik heb nog steeds nachtmerries. Ik heb ze zelfs zo vaak dat ik er inmiddels aan gewend zou moeten zijn. Dat ben ik niet. Niemand raakt ooit echt gewend aan nachtmerries."
Johnny Truant in Het Kaartenhuis.
Ze zouden helemaal opnieuw beginnen. Maar wanneer een jonge familie haar intrek neemt in een huis op Ash Tree Lane ontdekken ze dat er iets vreselijk mis is. Hun huis is aan de binnenkant groter dan aan de buitenkant. Veel, veel groter. Een blinde oude man, een jonge bediende in een tattoo-winkel, en een krankzinnige vrouw die rondwaart in de zalen van een psychiatrische inrichting - ze vertellen het verhaal van een familie die wordt geconfronteerd met een constant veranderende reeks gangen in hun huis, totdat ze uiteindelijk oog in oog komen te staan met de verschrikkelijke duisternis die in het binnenste verborgen zit.
Maar zelfs terwijl de omvangrijke architectuur van het huis langzaam wordt blootgelegd, beginnen de grenzen tussen de schaduwen van het huis en die van de levens van de vertellers hun onderscheid te verliezen. Plotseling verandert het huis op Ash Tree Lane in iets heel anders - in een wereld die achtervolgd wordt door angst en demonen en ineenstort van verdriet.
